Zodra ik de gewichtjes heb neergelegd, spring ik direct in de houding om mijn hamstrings eens goed op spanning te zetten.
“Hoho… even rustig aan”, hoor ik achter me. Snel krabbel ik weer overeind. Harald mijn personal trainer legt uit dat het wel belangrijk is dat ik tussen de oefeningen door mijn spieren rust geef.
Iets met rust, hersteltijd en verantwoord met mijn lichaam omgaan. Ergens in de verte hoor ik een belletje rinkelen. Vanuit mijn denkbeeldige, rood pluche bioscoopstoel zie ik een film aan me voorbij trekken.
Niet echt natuurlijk, maar in mijn verbeelding kijk ik naar het theater van mijn leven. Goed met mijn lichaam omgaan. Al die momenten dat ik van het ene idiote dieet in het andere sprong. De hele dag eieren eten of wortels knagen.
Maar ook mezelf in drie weken tijd klaarstomen voor een hardloopwedstrijd van 10 kilometer. Iedere dag een halve kilometer verder dan de dag daarvoor. En het lukte. De kilo’s vlogen eraf en de 10 kilometer liep ik netjes uit.
Alles op wilskracht. En ondermijnend aan mijn immuunsysteem. Wat heb ik mijn lichaam aangedaan. Echt niet normaal. En waarom? Omdat ik graag wilde bewijzen dat ik het allemaal kon.
Afvallen, de 10 kilometer lopen en alles ook nog snel, snel, snel…
Terwijl dit alles aan me voorbij flitste, liep Harald door naar de volgende oefening. Het zweet breekt me uit. En niet van de Jumping Jacks.
Ik voel me behoorlijk staan tussen die kleerkasten. Terwijl ik vol goede moed als een blij ei rondspring, staan die kleerkasten te app-en alsof hun leven ervan afhangt.
Rust nemen, hersteltijd en vooral verantwoord omgaan met je lichaam.
Die jonge gasten lijken dat heel goed te begrijpen. Terwijl ik al tijd een hele andere betekenis had gegeven aan dat app-gedrag tijdens het sporten. Ik vond er toch wat van. Je bent aan het sporten. Wat moet je dan de hele tijd met die telefoon in je handen?
Maar Harald opende mijn ogen. Mijn idee van de werkelijk was toch anders. Die gasten zijn niet lui, maar juist verantwoord bezig. Zo kreeg ik op mijn 48e toch weer een nieuw inzicht. Een andere kijk op iets waar ik een mening over had. Het blijkt toch helemaal anders te zijn dan ik dacht.
Inmiddels ben ik een paar maanden verder en vind ik het heel normaal. Sta ik zelf ook met mijn telefoon in mijn handen. Bij te houden welke oefeningen ik allemaal heb gedaan.
En zo gaat het bij veel mensen. Ze hebben een idee van de waarheid.
Afvallen met hypnose bijvoorbeeld. Urggg… hypnose is eng. Dan sta je straks als een kikker op een podium te springen. Dan nemen ze je wil over enzo. Nee, ver van weg blijven.
Terwijl ze geen idee hebben wat het is. Maar ze hebben wel een mening. Net als ik dat had van die knullen die dus eigenlijk supergoed bezig zijn.
En soms biedt het ineens heel wat mogelijkheden als je je mening kunt bijstellen. Op basis van nieuwe kennis en inzichten. Dan ontstaan er nieuwe kansen en kun je next level goed omgaan met je lichaam.
In dat geval kan het zomaar zo zijn dat de zelfhypnose sessie Stop de Suikerverslaving ineens een heel goed idee wordt. En de oplossing voor iets dat je nu je probleem noemt.
