Te dik uit gewoonte?

Gina wordt dik of lijkt dat maar, vroeg mijn volwassen stiefzoon. Hij had haar een paar weken niet gezien en nu viel het hem op. Voor de duidelijkheid, Gina is onze hond. Die heeft de tijd van haar leven. We hebben een notenboom in de tuin en die begint lekker los te laten.

Maar het blijkt alsof te lijken, want de weegschaal laat geen kilo meer zien.

Gina denkt: pakken wat ik pakken kan. Ze is ook helemaal niet bezig of ze wel of niet dik wordt. Sterker nog, ze zit aan peperdure dieetbrokken omdat ze een wat kwetsbaar maagje heeft. Moet je vooral hele ladingen noten naar binnen kraken. Het boeit haar niets.

Een notenkraker heeft ze niet nodig, want ze zet haar tanden erin en krakhrkr… Vervolgens weet ze heel eenvoudig die noot tussen de brokstukken van de schil uit te peuteren. En zo gaat dit maar door en door.

Ze denkt er gewoon niet over na wat de gevolgen zijn voor haar gezondheid. En dat is logisch. Dat doen honden niet.

Het is een instinctief iets. Ze snuffelt, vindt iets en eet het op. En ze heeft haar voorkeuren. Pruimen en kersen in de zomer laat ze liggen.

Als mens kijken we naar het gedrag van Gina, of van honden of dieren in het algemeen en zeggen dan: ze weten niet beter. Ze kunnen er niet over na denken.

Afgezien dat ik niet precies zou weten in hoeverre dieren in staat zijn om te denken, hebben ze wel een instinct. En ook hun voorkeuren. In die zin lijken het net mensen.

Terwijl wij wel kunnen denken, doen we toch een heleboel dingen die misschien niet zo heel erg verstandig zijn. Maar het fraaie is dat we in staat zijn om daar hele goede argumenten bij te verzinnen zodat het in ieder geval weer logisch lijkt.

Dus dat koekje bij de koffie. Of twee, of drie… dat heeft een reden. Denk je. En zo pakt Gina ook een tweede noot en een derde en daar blijft het echt niet bij.

Ervan uitgaande dat Gina niet echt beseft dat dit niet de meest verstandige keuze is om te doen, gaat het bij mensen eigenlijk net zo. We worden zo’n beetje instinctief gedreven richting ongezond gedrag. Waarmee een lichaam uit balans raakt, er mogelijk nog problemen ontstaan en extra vet in het lichaam wordt opgeslagen.

Hoe dat allemaal zo is ontstaan, daar zijn natuurlijk vele theorieën over. Maar hoe dan ook gebeurt het vaak zo wel. Ook mensen worden instinctief gedreven als het om voedsel gaat. Ongezond veel eten, snoepen en snacken is voor veel mensen inmiddels een geobsedeerde bezigheid geworden.

Veel mensen zijn de hele dag met eten bezig. En niet op een constructieve manier waardoor ze hun lichaam op een gezonder niveau kunnen krijgen. Op de één of andere manier is dat heel tegennatuurlijk. Om je lichaam te voorzien van gezonde voeding.

Dat is toch eigenlijk apart als je er zo over nadenkt. Dat je lichaam ongezond behandelen bijna instinctief gedreven lijkt, terwijl je heel veel moeite moet doen om te werken aan het verbeteren van je gezondheid.

Dat is niet logisch. Maar heel veel keuzes die we maken zijn niet logisch. Tenminste niet voor anderen. Wel voor jezelf. Je eigen keuzes zijn altijd logisch. Anders had je ze namelijk niet bedacht.

En een knappe die jou van die overtuigingen af kunt brengen. Want je zult ze met hand en tand verdedigen. Dit is niet het juiste moment want… Eerst moet ik dit en dan…. Als nu… dan…

Zo kun je eindeloos doorgaan met uitstellen met argumenten waar je zelf keihard in gelooft, maar die eigenlijk natuurlijk alleen maar een alibi geven dat je voorlopig nog even lekker door mag gaan met knabbelen.

Goed, de schade wordt groter maar dat zie je later wel, want nu in ieder geval is het niet het juiste moment.

En zo blijken we dus helemaal niet zoveel te verschillen van het instinct van een dier. Want weliswaar kunnen wij nog over de gevolgen nadenken. Maar er iets mee doen, is dan weer lastig. We bedenken gewoon iets waardoor we dat instinct kunnen blijven volgen.

Interessant toch? Dat iets wat heel handig lijkt om te hebben, namelijk denken ook meteen een grote vijand kan zijn. Want geloof maar dat Gina zich niet druk maakt dat er iemand zegt dat ze wat kilo’s is aangekomen. Ze gaat echt niet in haar mandje liggen huilen omdat iemand iets van haar vindt. Nee hoor, ze kwispelt erop los en vindt het allemaal prima.

Heerlijk toch, geen stress. Hoe anders is dat bij mensen. Nou, je moet dat echt niet gaan zeggen hoor. Goh, ben je nou dikker geworden? Dat doe je gewoon niet. Dat is pijnlijk.

Daarmee voer je het stresslevel nog weer lekker op. Want wij mensen hebben al het vermogen om ons druk te maken en dat weet je zelf vaak ook wel als je te dik bent. Dat je teveel en te ongezond eet. Je schuldgevoel wijst je daar wel op. Wat je vervolgens weer weg eet met nog meer ongezonde rommel.

Stress, stress, stress wordt opgevoerd wat nog weer eens extra vet vasthouden kan betekenen. Lekker dan… Want daarmee heb je weer een argument om vooral maar weer uit te stellen om wat meer gezond te leven. Want in deze stressvolle situatie is het geen goed idee om jezelf van alles te ontzeggen.

Misschien zie je hoe wij onszelf heel erg gevangen kunnen houden in ongezonde maniertjes. En dan kom je toch weer bij dat instinct. Instinctief grijpen we naar ongezond. Dus daar in dat stukje instinct wat ik dan voor het gemak maar even het onbewuste noem, kan de verandering plaatsvinden.

Daar waar je dat kritische denken even voorbij gaat. Waar je rechtstreeks gaat naar een verandering van dat onderdeel van jou die je de ongezonde kant opdrijft. Het is niet nodig om het zo te doen Als je onbewuste maar begrijpt wat de bedoeling is. En dat kan je met hypnose heel makkelijk bereiken.

Klik hier even door naar de volgende pagina  en ontdek hoe makkelijk het kan zijn.