‘Het is gewoon lekker.”. Ze doelt op snoep, koek, chocola, chips en al dat soort spul.
Ik hoor het regelmatig. En terwijl het uitgesproken wordt, zie ik direct een verlekkerde blik in de ogen verschijnen.
Ze zien al die zogeheten lekkernijen al voor zich.
En daar zit precies het probleem. Ze koppelen die ongezonde, zoetige eetwaren aan iets positiefs. Het is lekker.
Ze blijven het ook herhalen, zodat ze het telkens weer voor zichzelf bevestigen. Ze geloven er echt in. Het is een waarheid geworden.
Als je die waarheid gelooft, dan wordt het bijna onmogelijk om ermee te stoppen.
Dan is het bijna een straf als je jezelf dat gaat ontzeggen. Het leven is al stressvol genoeg dus af en toe iets lekker zou dan toch moeten kunnen.
Het leven moet wel een beetje leuk blijven toch?
Het idee dat je nooit meer iets lekker zou mogen als je stopt met ongezond spul. Als je je voorneemt om gezonder te leven.
Iets nooit meer mogen werkt als een rode lap op een stier. Dat gaat er in ons brein gewoon niet in. Kunnen we niet mee omgaan en dus gaan we als een soort rebel het lekker toch doen.
Het is de verliesaversie in optima forma. Want je verliest iets als je het nooit meer mag. En verlies kunnen we niet accepteren.
Maar ja… wat nou als je toch echt wat kilo’s kwijt wilt of je realiseert dat gezond eten en leven best wel een goed idee is?
Dan is het toch belangrijk om dit hele mechanisme te omzeilen. En dat kan heel makkelijk.
Want stel nou eens dat je toch echt wilt stoppen met snoepen. Maar vanuit de verliesaversie krijg je ingefluisterd dat nooit meer iets lekkers wel heel erg lang duurt.
Dan voel je wel aan dat op wilskracht stoppen eigenlijk gedoemd is te mislukken voordat je überhaupt begonnen bent.
Maar stel je nou eens voor dat het mogelijk is dat je de behoefte aan snoep niet meer voelt. Dat je het nog steeds lekker vindt en je mag het ook nog steeds hebben. Maar dat je het niet meer hoeft.
Dat je er heel makkelijk vanaf kan blijven omdat het z’n aantrekkingskracht verloren heeft. Je rijdt in de supermarkt rond met je karretje en je loopt door de gang met snoep, maar je pakt niets.
Zonder dat het ook maar enige inspanning kost.
Je kunt het je misschien moeilijk voorstellen, maar het kan echt.
En makkelijker dan je denkt.
Hoe dan? Omdat de verliesaversie niet geactiveerd wordt. Er is op geen enkele manier sprake dat je iets niet meer mag.
Je mag het wel, maar je hoeft het niet per sé. En als je er een keer wel voor kiest om het te pakken, dan kan je het ook rustig bij die ene keer laten. En ben je niet met een zucht jezelf weer vol aan het stoppen.
Zo wordt het natuurlijk WEL heel makkelijk om te stoppen met snoepen en te gaan voor een gezonder leven. Toch?
