Wat ik zag en wat het was. Hoe je een feitelijke situatie compleet anders kunt inkleuren en wat dit betekent voor hoe je de wereld waarneemt. Niet alleen met je ogen, maar ook met je gevoel.
En dat gevoelsleven kan nogal een behoorlijke invloed hebben op hoe je leven verloopt. Je kunt aardig uitgeput en opgebrand raken van de wijze waarop je situaties interpreteert.
Verander je de interpretatie, kan je zomaar ineens een heel ander gevoel hebben. En daarmee ook andere acties nemen.
De betekenis die je geeft, beïnvloed je gevoel
Een situatie rondom een eendenkoppel maakte heel mooi duidelijk hoe je totaal een andere interpretatie kunt geven aan de werkelijkheid. En hoe dit invloed heeft op je gevoel.
Eigenlijk heeft het alles te maken met het ontbreken van bepaalde kennis. Zonder die kennis kan je zomaar een hele andere betekenis geven aan een situatie. Zonder dat je er erg in hebt. Je weet tenslotte niet beter.
Dat is precies wat er gebeurt met alles wat op onbewust niveau is opgeslagen. Wat onbewust is, is onbekend. En doordat het onbekend is, kan je heel makkelijk conclusies trekken die niet kloppen. Je bent je er simpelweg niet van bewust. En zo kan je jezelf en anderen aardig in de weg zitten.
Wat zou er gebeuren als je jezelf eens vaker afvraagt wat de echte reden is waarom je doet wat je doet.
Inmiddels is mij één ding wel duidelijk geworden. Er klopt vaak helemaal niets van de rationele argumenten die ons gedrag en keuzes rechtvaardigen. Het zijn slechts gedachtes waarmee je jezelf probeert te overtuigen dat het allemaal een goed idee is. Wat je doet en wat je zegt. Maar in werkelijkheid is er iets anders aan de hand.
En als je dat eenmaal gaat zien, heb je alle tools in handen om je dingen die jij nu nog problemen noemt, op te lossen.
Laat ik je meenemen in het verhaal van de eend.
Betekenis geven aan een feitelijke situatie
Tot ik het echte verhaal van de eend kende, was het vooral een vredelievende situatie. Tenminste voor mij. Maar iemand wees me op wat er echt gaande was. En dat rukte me bruut uit mijn fijne gevoel dat ik bij de situatie had. Het werd een horror story waarbij een voor mij mooie situatie met bijbehorende fijne gevoelens omgetoverd werd tot een dramatische verhaal met bijbehorend naar gevoel.
Weg fijne gevoel, hallo rotgevoel. Met een beetje pech zou ik de rest van mijn leven nooit meer naar een eend kunnen kijken, zonder dat er iets getriggerd zou worden.
Want wat zag ik?
Ik zag een mannetjeseend in de vijver met iets in zijn bek. Hij schudde zijn kop. En trok aan dat wat hij in z’n bek had zitten.
Even later dook hij onder water en bijna direct daarna schoot er een vrouwtjeseend de lucht in. Ze spreidde haar vleugels en schudde het water van haar veren. Om vervolgens weer rustig verder te dobberen in de vijver. Evenals het mannetje. Rustig naast elkaar. Precies zoals ik ze vaker samen zag rond varen.
Dit is een redelijk feitelijke beschrijving van wat ik zag.
Alhoewel ik natuurlijk al niet zeker weet of ze rustig aan het dobberen waren. Ook dat is al een interpretatie.
De feitelijke situatie van mannetjeseend boven water, iets in zijn bek, hij schiet onder water en vrouwtje vloog uit het water is niet hoe ik het waarnam. Ik gaf er betekenis aan. Vanuit mijn eigen ervaringen en overtuigingen.
Waarbij ik niet beschik over specifieke kennis van hoe eenden met elkaar omgaan.
Dus ik doe het met wat ik zie en hang daar vervolgens een betekenis aan.
Ik zag namelijk een mannetjeseend zijn vrouwtje redden. Dacht ik. Mijn gedachte: ‘oh, wat schattig’. Hij is bezorgd om z’n vrouw. En wat goed dat hij daar is, want anders was dat omgekiepte wijfje misschien zomaar verdronken.
Daar had ik zelfs een daily email over geschreven omdat ik het zo aandoenlijk eruit vond zien.
Ik was namelijk eerst in de veronderstelling dat ie een vis te pakken had. Hij was met iets in de weer en probeerde het uit het water te krijgen. Tenminste zo zag het er voor mij uit. Ik zag de nek van het vrouwtje aan voor een vis.
Niet kort daarna, dook die eend onder water en ineens schoot er een andere eend van onder het water de lucht in. Ze spreidde haar vleugels en schudde het water van haar veren.
Ok, het was geen vis. Maar het bleek een vrouwtjeseend te zijn.
Wat lief dat dit mannetje zo bezorgd was om zijn vrouwtje en dat hij haar gered heeft. Dat was wat ik dacht.
Jeetje, hoe mis kon ik het hebben.
Ik was al flink beïnvloed door alle keren dat ik ze samen had zien langs drijven. Mijn praktijk kijkt uit op de vijver en ik zie ze dagelijks heel lieflijk samen naast elkaar rond dobberen.
Dus ik zag het als een goed huwelijk zullen we maar zeggen.
Op basis van ervaring wordt de betekenis gegeven
En al die beelden en gevoelens die ik daarbij had, nam ik mee om deze specifieke situatie betekenis te geven.
Een lief stelletje en dus zal dit ook een lieve reddingsactie zijn.
Niets bleek minder waar. Nadat ik dit verhaaltje gepost had op mijn social media, kwam er een reactie van iemand die over feitelijke kennis beschikt.
Wat er echt aan de hand was, bleek een eendenverkrachting. Dit is wat mannetjeseenden doen. Die duwen hun vrouwtje onder water om ze vervolgens te verkrachten.
Inderdaad, ik weet niet of jij het ook voelt, maar het voelde voor mij ineens helemaal anders. Een lieve reddingsactie werd ineens een groot drama.
Afgezien dat het natuurlijk de natuur is, maar toch… Het bij de opmerking bijgevoegde artikel met het woord ‘eendendrama’ maakte het er allemaal niet beter op.
En zo gebeurde het dat ik de volgende dag ineens met geheel andere ogen naar dat eendenmannetje keek. Wat een rotzak. Terwijl het blijkbaar natuurlijk eendengedrag is en die eend ook maar gewoon doet waarmee hij bekend is.
Hoe zou die vrouwtjeseend zich voelen? We weten het niet. We kunnen alleen maar onze eigen gevoelens hierop projecteren.
Voor zover bekend zijn alleen mensen in staat om dit soort betekenissen ergens aan te hangen.
En omdat we de mogelijkheid hebben met ons brein, doen we dat ook.
Beïnvloeding en betekenis geven
Wat betekent dat we continue bezig zijn met beïnvloeding en betekenis geven aan…
Het begint al in de babytijd. Baby’s beschikken nog niet over kennis waardoor ze op basis van wat ze voelen, maar een betekenis gaan geven. Zoals ‘oh… ik heb het koud en voel me niet fijn. Ik wil dat mama komt. Mama komt niet, dus ik ben blijkbaar niet belangrijk’. Iets in die trant. Dit soort betekenissen bedenkt een baby niet, maar worden op basis van gevoel geïnstalleerd in de celinformatie alsof het een waarheid is.
De werkelijk situatie zou zomaar kunnen zijn dat zijn moeder bezig is om een flesje voor hem te maken. Zodat ze daarna lekker met hem kan troetelen.
Maar ja, de baby beschikt niet over die kennis en geeft een andere betekenis aan de periode dat hij daar alleen ligt. En die betekenis kan vergaande gevolgen hebben voor de rest van zijn leven.
Want uiteindelijk zal de baby op basis van dat gevoel dat hij niet belangrijk is, strategieën bedenken waarmee hij toch belangrijk gevonden zal worden.
Als de baby opgroeit tot een volwassen persoon, zal hij continue zijn gedrag aanpassen op dat doel. Namelijk hoe gaan ze me belangrijk vinden?
Want als de buitenwereld hem nu maar het gevoel geeft dat hij belangrijk is, dan voelt het even goed. Dan voelt het alsof moeder hem in z’n armen houdt en een flesje geeft.
Totdat moeder of later partner, werkgever, vrienden et cetera ineens even weg zijn. Dan ontstaat weer die pijn die gevoeld werd daar in die wieg. En ook al ben je nu volwassen, die pijn voelt hetzelfde. Omdat die pijn daar geïnstalleerd is in je systeem. Het is celinformatie geworden.
En die celinformatie zorgt dat je getriggerd wordt op momenten dat je niet van de buitenwereld de bevestiging krijgt dat je goed genoeg bent ofwel dat je belangrijk bent.
Op deze manier worden hele conflicten gecreëerd want die ander moet iets doen zodat jij die pijn bij jou niet wordt geactiveerd.
Die ander heeft ook zo zijn eigen belang en ook die wil vermijden dat er een pijn wordt geactiveerd. Maar ja… dat getouwtrek aan elkaar. Ik wil liefde van jou en je geeft dat niet genoeg, zorgt weer dat die ander zich aangevallen voelt, want hoezo geef ik niet genoeg? Dan krijg je een strijd.
Een strijd met alleen maar verliezers. Want je zult het nooit krijgen van een ander. Je ziet namelijk alles wat die ander doet vanuit je eigen perspectief. En dat perspectief is weer gebaseerd op die pijn die ooit is ontstaan. Het allereerste moment waarop je bent gaan geloven dat je niet belangrijk zou zijn.
Dat kleurt wat je ziet. En je ziet dus alleen de tekorten en niet dat wat je wel krijgt.
Verander de betekenis en weg is de emotie
Hoe anders is het als je die pijn oplost? Als je dus niet meer getriggerd kan worden in die pijn omdat die pijn niet meer bestaat. Omdat je de betekenis daar waar je de betekenis hebt gegeven en waardoor de pijn is ontstaan, verandert. Dan is de pijn weg.
Stel je maar voor dat je terug gaat naar dat moment. Het moment waar jij de betekenis hebt gegeven dat je niet belangrijk bent. En je vult die kennis aan met wat er werkelijk gaande was. Bijvoorbeeld dat je moeder voor jou bezig was maar dat er iets misging waardoor het wat langer duurde voordat ze kon komen. Dat het niets met jou te maken had.
Dan is zomaar die celinformatie ineens compleet verandert. Wat gebeurt er dan? Dan kijk je met een hele andere blik de wereld in. Je gaat als vanzelf niet meer op zoek naar bewijs dat je niet belangrijk bent.
Stel je eens voor wat dat voor jou zou kunnen betekenen? Dat je niet meer bezig hoeft te zijn met wat anderen van je vinden. Dan houd je energie over voor andere dingen. Dingen die voor jou belangrijk zijn.
Dan ga je als vanzelf ander gedrag doen. Want je kunt je misschien voorstellen dat je behoorlijk druk kunt zijn met pleasen, bewijzen, bevestiging zoeken, zorgen voor anderen en noem maar op.
En dat gaat vaak ten koste van jezelf. En dat zie ik bij velen gebeuren. De prijs die ze moeten betalen om die buitenwereld zover te krijgen dat ze schouderklopjes geven, is groot.
De prijs die je betaalt voor de betekenis die je geeft
En die prijs wordt vaak betaald in de vorm van problemen in de mentale en fysieke gezondheidssfeer. Burn-out, depressie of andere lichamelijk klachten zijn aan de orde van de dag. Maar ook overgewicht en aanverwante ziekten.
Want als je niet krijgt wat je nodig denkt te hebben van die buitenwereld terwijl je zo hard je best doet, dan kan dat behoorlijk frustrerend zijn. Je betaalt tenslotte een hoge prijs. En het levert nog niet genoeg op.
Je grijpt naar wat je kent. En dat is wat je in het verleden hebt geleerd. Een snoepje tegen de pijn. Eten is overal een oplossing voor, lijkt het wel.
Op zich nog niet zo erg, maar ons lichaam is niet gemaakt voor al die toegevoegde zooi om alles mooier gekleurd en langer houdbaar te maken. Dat moet je lichaam allemaal weer afbreken. En als we dan ook nog een flinke portie spanning erbij ervaren omdat die buitenwereld ook maar gewoon zijn eigen gang lijkt te gaan, dan kan het allemaal behoorlijk uit de hand lopen.
De oplossing is eenvoudig. Verander de betekenis, de pijn lost op en je krijgt regie over je eigen leven.
Je bent oké zoals je bent. Je hoeft niets meer van die buitenwereld. En dat lucht op. Wat overblijft is rust en ruimte voor jezelf. Iets wat velen inmiddels niet meer voelen. Misschien jij ook wel niet.
Hypnose is de oplossing. Het brengt je in een staat om terug te gaan naar dat moment. De betekenis te veranderen, daar waar je de betekenis hebt gegeven. Je problemen verdwijnen. En je lichaam kan weer opgelucht ademhalen. Zo simpel kan het zijn. En zo simpel is het.
