Controlewang. Misschien denk je dat dit voor jou niet geldt, maar als je onderstaande leest, dan zal je al snel tot de conclusie komen dat controle houden een bijna obsessieve bezigheid is van bijna ieder mens.
En op zich is het nog helemaal niet zo verkeerd om controle te willen hebben. Maar zorg dat dan wel dat je de juiste controle pakt.
Daar gaat het vaak gruwelijk mis. Met allerlei gevolgen van dien.
Want problemen als overgewicht, burn-out, depressie, darmproblemen, hoofdpijnen en andere fysieke onverklaarbare klachten zijn zomaar een greep uit de gevolgen van controle willen houden over het verkeerde.
Je zou kunnen zeggen: wat is verkeerd? Lees in deze blog hoe je heel makkelijk in de val terecht kunt komen waarmee je jezelf onderuit haalt. En hoe je als snel een gestresst persoontje wordt dat altijd het gevoel heeft van 'het is het toch allemaal net niet'.
Natuurlijk bied ik je ook de oplossing. Want wie wil er nu niet én controle én een ontspannen leven!
Controle over anderen willen hebben
Ik had er geen zin meer in. En ik doe er ook niet meer aan mee. Dus ik ben er al een tijdje mee gestopt.
Ieder mens op de wereld zou er eigenlijk mee moeten stoppen.
Gewoon omdat dit de simpelste manier is om wereldvrede te bereiken.
Ja, ik weet het… het is een illusie om te geloven dat dit gaat gebeuren. Maar toch… ik hoop het voor ons allemaal wel dat het ooit zal gebeuren.
Vooralsnog vechten we elkaar de pan uit. Jagen we elkaar op de kast. Geven we iedereen de schuld van alles wat er misgaat. En zijn we vooral boos, verdrietig en teleurgesteld.
Meestal op de ander en soms op onszelf.
En terwijl we daar zo druk mee zijn, lijken we te vergeten waar het echt om gaat in het leven. Namelijk: LEVEN!
Gewoon genieten van de mooie dingen. En als er tegenslag is er zo goed mogelijk mee omgaan.
Niet door jezelf vol te stoppen met suikers en ongezonde vetten. Maar de emotionele pijn erkennen en oplossen.
Verzetten heeft geen zin. Een ander verantwoordelijk houden voor je pijn ook niet.
Het gaat het probleem niet oplossen. Een pak koeken verslinden. Een reep chocolade naar binnen proppen. Een fles wijn soldaat maken.
De problemen worden eerder groter dan kleiner. Maar op dat moment lijkt het een goed idee.
Zo belangrijk de controle te houden
Als je dan toch geen controle hebt, dan heb je het in ieder geval over jezelf. Tenminste dat is het meest genoemde argument om te volharden in ongezonde gewoontes.
Die ander moet gewoon stoppen om stom te doen. Als die nu eens stopt met kwetsende opmerkingen te maken en jou gewoon leuk en aardig vindt.
Dat is de bedoeling. En daar werk je keihard voor. Dus… het zou op z’n minst wel aardig zijn dat dit gezien wordt en dat je daarvoor ook de nodige complimentjes of in ieder geval waardering krijgt.
Maar helaas, die ander laat zich niet sturen. Die doet z’n ding vanuit zijn eigen belang. En vaak sta jij niet op nummer 1 in het leven van een ander.
Je kunt nog zo hard je best doen om jezelf weg te cijferen in de hoop om gezien te worden of te krijgen waar je het allemaal voor doet. Maar uiteindelijk is het altijd een heilloze missie.
Het put je alleen maar uit. En dat terwijl je nog steeds niet het gevoel hebt dat die ander je echt ziet of belangrijk vindt.
Controle: hoe voorkom je afwijzing?
Je zal het ongetwijfeld steeds opnieuw proberen: voorkomen dat een ander je afwijst. Maar het gebeurt toch.
Dat heeft een reden, want zolang je bang bent voor afwijzing, zie je het overal. Er hoeft dus niet eens zoveel te gebeuren om je afgewezen te voelen.
Terwijl die afwijzing wel pijn doet. En pijn wil je niet. Wat betekent dat je nog harder je best gaat doen om te zorgen dat een ander niets naars of lelijks zegt.
Als die ander nu maar gewoon niets had gezegd. Of het anders had gedaan. Dan… had jij je lekker kunnen voelen.
Nu zit je ineens met een rotgevoel. Dat komt door die ander.
Hier wordt vaak een denkfout gemaakt.
Dat rotgevoel is van jou. Van niemand anders. Daarom is het ook zo lastig voor een ander om te weten wanneer die jou wel of niet kwetst.
Want ieder mens is uniek en heeft een andere waarheid gecreëerd. Dus hoe in hemelsnaam kan de wereld weten wat jij wel of niet wil horen? Dat bestaat niet.
Zonder controle ben je nergens
Je bent eigenlijk nooit veilig en zeker van je zaak. Want er is altijd wel iemand die iets kan zeggen dat jij als een belediging kan opvatten. Of wat pijnlijk kan aankomen.
Terwijl het meeste wat er gezegd en gedaan wordt, goedbedoeld is, wordt het door ieder individu geïnterpreteerd vanuit zijn eigen conditionering en programmering.
Zo kan het dat je de blik in iemands ogen totaal anders interpreteert dan werkelijk het geval is.
Jij weet zeker dat die ander boos kijkt.
Of je hoort in de ondertoon een bepaalde kwalificatie die je liever niet hoort. En zo reageer je alsof je door een wesp gestoken wordt. Je gaat in de verdediging. En terecht. Want dit hoef je niet te laten zeggen.
Terwijl die ander zich van geen kwaad bewust is, trek jij conclusies die pijnlijk zijn. En dat is de schuld van die ander. Dan had die maar anders moeten kijken. Of het anders moeten zeggen.
Is dit terecht? Nee, eigenlijk niet. Want daar waar jij iets ziet of hoort, kan een ander het weer heel anders zien of horen.
Kijk maar eens naar ooggetuigenverslagen van ongelukken. Die zijn allemaal anders. Hoe kan dat? De feiten zijn hetzelfde. Maar iedereen neemt iets anders waar.
Je ziet wat belangrijk is voor jou. En als jij ziet dat iemand boos naar je kijkt omdat die ander vindt dat jij iets niet goed doet, dan is dat eigenlijk de manier waarop je naar jezelf kijkt.
En dat zie je weerspiegelt in de ogen van die ander.
Zo gaat dat met alles. Wat jij intern gelooft, zie je in de buitenwereld.
En terwijl jij de schuld van jouw rotgevoel in de schoenen van een ander schuift, is het eigenlijk jouw eigen overtuiging over jezelf.
Daar kan een ander nooit verantwoordelijk voor worden gehouden. Maar dat doe je in veel gevallen wel.
Zonder dat je er erg in hebt. Als die ander nou maar verandert. Dan hoef jij je niet zo rot te voelen.
Als die ander nou maar op z’n toon let, dan kan jij je lekker blijven voelen. Als die ander nou maar niet zo nare mail stuurt, dan blijft het bij jou rustig. Als die ander nou maar gewoon normaal doet, dan… hoef jij niet uit frustratie allerlei ongezonde dingen te doen of boos te worden en jezelf gestresst te voelen.
Dus jij denkt dat je controle hebt?
Nou, vergeet het maar.
Je hebt geen controle over een ander. En die ander laat zich ook niet door jou controleren.
Daar krijg je alleen maar conflicten van. Vandaar dus die wereldvrede waar ik het in het begin over had.
Zolang we massaal niet realiseren dat we alleen controle hebben over ons eigen gevoelsleven.
Dat er een keuze is om je rot of fijn te voelen. En dat je dit helemaal zelf kunt regelen door de juiste dingen over jezelf te geloven.
Logisch dat je jezelf rot voelt als je de blik in de ogen van iemand interpreteert als boosaardig. Maar hoe zou jij je voelen als je geen interpretatie geeft aan de blik in die ogen?
Precies dan valt het je niet eens op. En dat betekent dat er ook geen rotgevoel ontstaat.
Dat is toch veel fijner? En zo heb je toch veel meer controle.
Alleen is het dan belangrijk dat je die controle pakt over je eigen verhalen die je jezelf op onbewust niveau vertelt. Dat je daar wat verandering aanbrengt.
Dan pas krijg je echt een ontspannen leven en kan iedereen om je heen zeggen en doen wat ie wil, maar dan blijf jij lekker stabiel.
Dat is toch pas controle hebben?
Dit lijkt misschien een utopie, maar dat is het zeker niet.
Zodra je stopt met de bevestiging buiten jezelf zoeken, zal er veel voor je veranderen.
Dan hoef je geen rol meer te spelen. Niet meer aan verwachtingen te voldoen waar je stiekem liever niet aan voldoet.
Dat kan toch ook helemaal niet de bedoeling van het leven zijn?
Dat je zo’n 80 jaar bezig bent om te zoeken naar waardering? De bevestiging dat je er mag zijn, dat je goed bent zoals je bent?
Iets dat je natuurlijk nooit gevonden krijgt. Hooguit hoor je weleens dat mensen aan het einde van hun leven tot de conclusie komen dat ze niet geleefd hebben zoals ze hadden gewild. Maar ja…
Het kon niet anders. En misschien is dat dan ook maar het beste om te denken.
Alleen kan het natuurlijk wel anders.
Het vraagt alleen andere keuzes. En keuzes hebben consequenties. En consequenties, daar zijn we bang voor.
Want dan ontstaan er andere situaties. En die kunnen wel eens veel onzekerheid met zich meebrengen. En onzekerheid, daar houden we niet van.
Onzekerheid en controle: geen goede match
Onzekerheid geeft een vervelend gevoel. En is dat niet precies dat gevoel waar we ver weg van willen blijven? Dat gevoel dat je juist richting gedrag stuurt waardoor je maar blijft hangen in situaties waar je niet blij van wordt, maar waar je wel je hypotheek van kunt betalen.
Niet heel gek dat zoveel mensen in een burn-out of depressie belanden. Jezelf continue overvragen door bezig te blijven met het in stand houden van een leven waar je niet blij van wordt. Tja… je kan het doen.
Maar het leidt tot gedoe. Teveel eten, teveel drinken, te weinig bewegen, een hoog stresslevel, gespannen spieren en frustratie. Wat weer kan leiden tot overgewicht, slecht slapen, darmproblemen en noem maar op…
Zo is het een aaneenschakeling van narigheid waar je vervolgens gelooft dat het een kwestie is van een dieet volgen of wat slaappilletjes slikken.
Helaas. Het kan tijdelijk een oplossing zijn, maar de echte oorzaak ligt ergens anders. Op een niveau waar je met je denken niet bij kan komen. Zo goed is het verstopt. En maar goed ook, want dat deel van je bewustzijn is degene die in staat is om jou te beschermen.
Het werkt dus eigenlijk supergoed. Alleen ontstaat er een soort van probleempje als dat deel dat aan je bewuste mind onttrokken is, in dingen gelooft die je niet helpen.
Dan kan je de rest van je leven blijven piekeren en peinzen hoe je eindelijk voorgoed kunt afrekenen met die negatieve gewoontes.
Maar het zal je nooit lukken op die manier. Daar is echt iets anders voor nodig. En dan mag je van me aannemen dat er een hele makkelijke manier is om dat te doen.
Hoe je met het grootste gemak voor altijd controle hebt!
Het kan zomaar zijn dat je dit direct verwerpt. Want veranderen is moeilijk toch? Is echt lastig om te doen.
Dat zegt tenslotte iedereen. Hoeveel jaren therapie kan je volgen om vervolgens tot de conclusie te komen dat het wel iets geholpen heeft, maar…
Met dat soort therapieën word je eigenlijk alleen maar bevestigd dat het heel lastig is om te veranderen. Want het duurt lang. Zie je wel dat het moeilijk is!
Misschien dat het op die manier moeilijk is, maar dat wil niet zeggen dat het niet anders en makkelijker kan.
Je zou natuurlijk de proef op de som kunnen nemen. Gewoon omdat ik het makkelijker dan ooit voor je heb gemaakt.
Nee, je hoeft er de deur niet voor uit. En voor de kosten hoef je het ook niet te laten.
Makkelijker kan ik het niet maken, maar het resultaat zal groot zijn!
Tenminste als je bereid bent om jezelf meer vertrouwen te gunnen en van daaruit makkelijker keuzes gaat maken die beter passen bij jou.
In plaats van maar doorgaan in een leven waarmee je vooral gericht bent op het voorkomen van afwijzing en het zoeken naar bevestiging.
Laat een ander lekker zelf bepalen of hij jou wel of niet leuk vindt. Dan kan jij ondertussen gewoon heerlijk jezelf zijn en ontspannen.
Goed idee toch?
Vind je dit een interessant verhaal, ga dan direct verder aan de slag met de audiosessie Ontspanning in Overvloed en bekijk de speciale masterclass Ontspanningsgeheimen die ik voor je heb opgenomen.
