Afgelopen week kreeg ik een telefoontje. Dat gebeurt vaker, maar deze vond ik wel interessant. Het was een wat oudere dame.
Ze had een probleem. Een probleem waar ze heel graag vanaf wilde. Hypnotherapie leek haar wel een oplossing.
So far, so good. Maar ik hoorde al wat ruis over de lijn. En die ruis had te maken met de motivatie.
Ze had al heel veel geprobeerd en dat had allemaal niets geholpen. Dus of ik even een garantie kon geven dat ik haar probleem wel even ging oplossen. Uhhh… nou nee dus. Sterker nog, hoe langer ik met haar aan de lijn was, hoe meer de kans afnam dat ze resultaat zou behalen met hypnotherapie.
Want ze was zichzelf telkens weer aan het overtuigen dat ook dit niet ging werken. En als dat je overtuiging is, dan gaat het ook niet werken.
Dan zijn we feitelijk dus al uitgepraat, want dan begin ik er niet eens meer aan.
Want we leven niet een sprookjeswereld waar de lieve toverfee met haar toverstafje zwaait en alles is veranderd van donker naar licht als je zelf liever in het donker blijft zitten. Zo werkt het niet.
Dat is wel wat deze mevrouw stiekem dacht. Want ik moest maar bewijzen dat het werkt. En anders no cure, geen geld. Jaja… we gaan een spelletje doen.
Interessant. Ben ik verantwoordelijk voor haar probleem? Ik dacht het niet. Heb ik last van haar probleem? Nee, ook niet.
Wil zij van haar probleem mijn probleem maken? Jazeker wel. En helaas. Gaat niet gebeuren.
Dan blijft de vraag: wanneer lost iemand een probleem op? Als diegene het echt als een probleem ervaart. Dan heb je er alles voor over om ervan af te komen. Dat vind je dat zo belangrijk dat je jezelf toestemming geeft om het op te lossen.
En dan… werkt hypnotherapie als een tierelier. Dan is je onbewuste namelijk bereid om te luisteren. Dat ie hoort dat wat het ooit bedacht heeft als oplossing, nu toch echt een probleem is geworden. En dat het mag veranderen.
Een zucht van verlichting ontstaat. Opluchting en er zal in positieve zin van alles veranderen. Het probleem verdwijnt en er komt iets gezonders en beters voor terug.
Asjemenou, probleem opgelost. En de persoon is superblij. Dat is toch geweldig. En die zegt vervolgens dat dit het geld dubbel en dwars waard is. Dat het nog wel veel meer had mogen kosten.
En precies dat is zoals het is. Een opgelost probleem kan de kwaliteit van je leven enorm verhogen. Maar hoe druk je dat uit in geld? Wat is de waarde daarvan?
Ok, dus een tientje is teveel om van je snoep en snackprobleem af te komen? Om te stoppen met snoepen? Dat kan natuurlijk. Maar wat kost het als je ermee door blijft gaan? Misschien wel je gezondheid. Of in ieder geval heel wat geld dat je rechtstreeks aan de cassière van de supermarkt afgeeft.
Maar ja, dan heb je spullen, zei die mevrouw nog. Tja… dan heb je vaak gegarandeerd ongezonde rotzooi inderdaad.
Dat is natuurlijk zo. Maar wat als je die spullen nou eens helemaal niet nodig hebt. Als je probleem is opgelost. Het zijn namelijk allemaal extra’s. Nou, tel maar uit je winst.
Het is net als een roker die stopt met roken en binnen een knipper met je ogen een hele pot geld verzameld heeft. Dat is cool, zo’n pot geld. Maar voordat die roker gestopt was, vond ie dat geld helemaal niet zo belangrijk. Dat was zijn motivatie helemaal niet.
Nee, hij had een andere motivatie nodig om tot het besluit te komen om te stoppen. En pas dan gaat ie redenen vinden waarmee hij zichzelf overtuigd dat het echt een goed idee is om te stoppen.
Zo werkt het ook met stoppen met snoepen en snaaien. Heel veel mensen zeggen dat ze willen stoppen. Maar ze willen het eigenlijk helemaal niet. Ze vinden het gewoon superlekker om te doen. En die paar kilo’s maakt ze ook echt niets uit. Het is meer dat ze vinden dat ze voor de buitenwereld moeten vinden dat ze beter en gezonder zouden moeten eten.
En dat heeft niets met motivatie te maken. En dan gaat er ook niets veranderen. Wat je ook gaat doen.
Dan is het ook heel normaal dat je er nog geen euro voor over hebt. Dan kom je in een stadium dat je het gaat proberen. En omdat je het eigenlijk helemaal niet als een probleem ervaart, wil je er ook geen geld aan uitgeven.
Dat kun je dan ook maar beter niet doen, want dan gaat je onbewuste echt niet luisteren. Naar mijn stem en naar mijn instructies.
Want dan werkt hypnotherapie niet. Echt niet. Want je geeft jezelf geen toestemming. En daarmee blok je gewoon alles af. Als een klein kind die zegt: lekker puhhhh… ik luister lekker toch niet, terwijl het met handen op de oortjes geklemd z’n oogjes dichtknijpt.
Stel je maar voor dat je in het open water ligt. En de stroming is sterk. Je moet zo snel mogelijk uit het water. Je motivatie is heel sterk, want je wilt dit overleven. Ik sta daar toevallig. En ik werp je een touw toe. Het enige dat je hoeft te doen, is het vast te pakken en ik trek je naar de kant. Waar je weer veilig bent.
Als jij daar in dat water besluit om dat touw niet te pakken. Omdat je op dat moment nog gelooft dat het allemaal niet zo erg is. En je drijft nog verder weg zodat het touw onbereikbaar wordt, dan kan je natuurlijk niet zeggen dat ik verantwoordelijk ben dat je nog verder in de problemen bent gekomen.
En dat is wat veel mensen doen. Ze zeggen van een probleem af te willen, maar de vraag is: ervaren ze het eigenlijk wel als een probleem.
Misschien dus wel niet. Anders kom je wel in actie. Dan zou je er nog wel de wereld voor over hebben. Maar als zelfs een tientje nog teveel is voor iets dat je leven serieus kan veranderen. En dat van velen al heeft veranderd. Dan zou je toch echt eens na moeten gaan hoe graag je echt zou willen stoppen met snoepen en snaaien.
Geloof je dat je serieus echt gemotiveerd bent? Alleen dan kijk eens verder op de volgende pagina.
