Hoe zat het ook alweer met die Big Bang? Het lijkt wel of die frocking fruitvliegjes iedere keer weer vanuit een soort oerknal mijn keuken in geblazen worden.
Tovenarij, heksengespiel maar in ieder geval is het een bizar verschijnsel. Hele invasies knagen het verse fruit aan gort. Tenminste zo lijkt het. Fruit dat gretig gegeten wordt door mijn puberdochters. Nooit ligt het lang dus het is al een behoorlijk wonder dat die fruitvliegen überhaupt de kans krijgen.
Ik denk er maar niet teveel over na, want het is en blijft een vieze bedoening. En het zijn ook nog bange wezels, want zodra ik in de buurt kom, dan zwermt het hele spul uit. Alsof ze boe willen roepen tegen die reus die hun lekkernij probeert af te pakken.
Nou, ik ben niet echt onder de indruk. Nog niet een beetje. Ik vind het naast muggen en wespen misschien wel het ergste vliegje dat er bestaat.
Misschien wel omdat ze me altijd te slim af zijn. Dat kan ik niet uitstaan. Je grijpt er altijd naar mis. Een soort plaaggeest.
Bananen vinden ze het het lekkerst. Afgekloven klokhuisjes kunnen ze minder bekoren. Dat is ervaring, want als ik de holen van mijn puberdochters betreed dan is daar de oerknal niet langsgeweest.
En je weet hoe dat gaat met pubers, die nemen het niet zo net. Ze lijken altijd wat te willen bewaren als aandenken. Maar daar trapt de hyperactieve fruitvlieg niet in. Nee, vers en net even wat te rijp fruit. Dat is lekkeurrrr. Niet zo’n afgekloven klokhuisje. Gadver… zullen ze denken.
Ik begrijp sowieso helemaal niet hoe ze nog tijd hebben om bezig te zijn met dat fruit. Want jeetje, we denken dat konijnen druk zijn, maar fruitvliegjes. Poehee… wat een drukte en wat een tempo.
Hoe lossen die beestjes hun gedoetjes eigenlijk op? Een fruitvliegjes psychiater lijkt me uitgesloten. Ik kan me namelijk voorstellen dat ze het echt slecht hebben met al die baringen. Ik bedoel maar, die zijn volgens mij binnen no time 23 generaties verder. Zie je ze al zitten aan het kerstdiner? Maar te hopen dat er wat rijpe bananen liggen. En dat de onderlinge relaties goed zijn.
Want jeetjemieneetje wat kan de menselijke soort kibbelen zeg. Zoveel mensen, zoveel meningen. En als ik kijk naar de terreur van de fruitvliegjes, dan bevindt zich zo ongeveer het hele Westelijk halfrond zich in mijn fruitschaal. Kwa aantal dan! Als die zich hetzelfde gedragen als mensen, dan moet je er toch niet aan denken een fruitvlieg te zijn. Lijkt me heel onveilig allemaal.
Tijd om dik te worden zullen die beestjes ook niet hebben. Of ze zijn zo klein dat ik het verschil niet zie. Een jonkie of een een ouwetje, het is om het even. Ze zien er allemaal hetzelfde uit.
Maar ja, druk zijn wil niet zeggen dat je niet dik kunt worden. Want heel veel mensen die wat kilo’s te zwaar zijn, zijn juist heel druk bezig. Vaak ook met anderen blij houden.
Niet zozeer zichzelf. En ik zie dat steeds weer voorbij komen. Pleasen is zo ongeveer de ongelukstreffer nummer 1. Het lijkt allemaal zo nobel en zo geweldig. Maar owee… als het gaat om je eigen gevoel.
Gewoon niet leuk om te doen. Als je het goed bekijkt.
Wat mij opvalt, is dat pleasen vaak als zelfpijniging wordt toegepast. Altijd alles voor die ander en jezelf wijsmaken dat dat het leukste is dat er is.
En ondertussen door eten van allerlei zoetigheid. Vaak nog de hele dag door. En dat is raar. Want als jij jezelf een slanker en gezonder lichaam waard vindt, hoe kan het dan dat je de hele dag in de koektrommel te vinden bent?
Ergens gaat er toch iets mis. En jouw onbewuste weet precies wat dat is. Maar ja, iets dat onbewust is, weet je niet. En dat kun je ook niet bedenken met je bewuste.
Onbewust is een ongrijpbaar gebied. Dat je het niet weet, betekent niet dat het er niet is. Het is er wel en het bepaalt voor minimaal 95% jouw gedrag. Jazeker, ook je eetgedrag.
En dan kan je wel allemaal mooie verklaringen hebben waarom je eet wat je eet. Dat het ook allemaal wel meevalt. En dat het best gezond is allemaal. Maar eigenlijk weet je beter.
De meeste mensen die de hele dag door met eten bezig zijn. En zoetigheid en snacks nodig hebben om nog een beetje sjeu aan het leven te geven, willen iets vermijden.
Ze weten alleen niet wat en precies daar gaat het om. Maak dat je onbewuste het ook gaat snappen. Dat al dat gesnoep en gesnack niet persé gezond voor je is. Dat je gezondere en betere eetgewoontes wil.
Pas dan zal er echt iets veranderen. Of je begint natuurlijk weer aan het zoveelste dieet, maar dan weet je in ieder geval zeker dat het maar tijdelijk is. Want jouw onbewuste gaat dwarsliggen. En er alles aan doen om jou dik te houden. Dus als je afvalt, dan ga kom je net zo makkelijk weer aan.
Dat is hoe het werkt met een dieet.
Beter is om je onbewuste de juiste instructies te geven. En dat doe je met de zelfhypnose sessie Stop de Suikerverslaving.
